یا فــــــــــــــاطــــــــــــــمه من عقده ی دل وا نکردم
گشتم ولی قبر تو را پیدا نکردم
| ||||
|
شهر پیغمبر پر از بیداد شد
آسمان لبریز از فریاد شد
نخلها بر سینه و سر می زدند
طائران عرش پرپر می زدند
چشم جبرئیل امین مبهوت بود
غرق ماتم عالم لاهوت بود
کینه توزی را عجب آموختند
قلب مادر را به طفلش دوختند
یا صاحب الزمان چه می گذرد بر تو...
بسم الله
سلام
شما در لینک زیر می توانید برنامه های خوبی را برای تلفن همراه خود دانلود کنید
مانند:
زیارت عرفه
زیارت عاشورا
دعای هفته
دعاهای قرآنی
حدیث کسا
مفاتیح نسخه 2
نهج البلاغه
قرآن و...
التماس دعا
نقش آمار در ارائه سیماى روشنتر از هر موضوع و حادثه،غیر قابل انکار است.لیکندر حادثه کربلا و مسائل قبل و بعد از آن،با توجه به اختلاف نقلها و منابع،نمىتوان در بسیارى از جهات، آمار دقیق و مورد اتفاق ذکر کرد و آنچه نقل شده،گاهى تفاوتهاىبسیارى با هم دارد.در عین حال بعضى از مطالب آمارى،حادثه کربلا را گویاتر مىسازد.
به همین دلیل به ذکر نمونههایى از ارقام و آمار مىپردازیم: (3) مدت قیام امام حسین«ع»از روز امتناع از بیعت با یزید،تا روز عاشورا 175 روزطول کشید:12 روز در مدینه،4 ماه و 10 روز در مکه،23 روز بین راه مکه تا کربلا و8 روز در کربلا(2 تا 10 محرم).
منزلهایى که بین مکه تا کوفه بود و امام حسین آنها را پیمود تا به کربلا رسید18 منزل بود(معجم البلدان).
فاصله منزلها با هم سه فرسخ و گاهى پنج فرسخ بود.
منزلهاى میان کوفه تا شام 14 منزل بود که اهل بیت را در حال اسارت از آنها عبوردادند.
نامههایى که از کوفه به امام حسین«ع»در مکه رسید و او را دعوت به آمدن کردهبودند 12000 نامه بود(طبق نقل شیخ مفید).
بیعت کنندگان با مسلم بن عقیل در کوفه 18000 نفر،یا 25000 نفر و یا 40000 نفرگفته شده است.
شهداى کربلا از اولاد ابى طالب که نامشان در زیارت ناحیه آمده است 17 نفر.
شهداى کربلا از اولاد ابى طالب که نامشان در زیارت ناحیه نیامده 13 نفر.سه نفر همکودک از بنى هاشم شهید شدند،جمعا 33 نفر.این افراد به این صورتاند:امام حسین«ع»
1 نفر،اولاد امام حسین 3 نفر،اولاد على«ع»9 نفر،اولاد امام حسن 4 نفر،اولاد عقیل12 نفر، اولاد جعفر 4 نفر.
غیر از امام حسین«ع»و بنى هاشم،شهدایى که نامشان در زیارت ناحیه مقدسه وبرخى منابع دیگر آمده است 82 نفرند.غیر از آنان،نام 29 نفر دیگر در منابع متاخرتر آمدهاست.
جمع شهداى کوفه از یاران امام 138 نفر.تعداد 14 نفر از جمع این جناح حسینى،غلام بودهاند.
شهدایى که سرهایشان بین قبایل تقسیم شد و از کربلا به کوفه بردند 78 نفر بودند.
تقسیم سرها به این صورت بود:قیس بن اشعث،رئیس بنى کنده 13 سر،شمر رئیسهوازن 12 سر،قبیله بنى تمیم 17 سر،قبیله بنى اسد 16 سر،قبیله مذحج 6 سر،افرادمتفرقه از قبایل دیگر 13 سر.
سید الشهدا هنگام شهادت 57 سال داشت.
پس از شهادت حسین«ع»33 زخم نیزه و 34 ضربه شمشیر،غیر از زخمهاى تیر بربدن آن حضرت بود.
این ماهى فتاده به دریاى خون که هست زخم از ستاره بر تنش افزون،حسین توست (4)
شرکت کنندگان در اسب تاختن بر بدن امام حسین 10 نفر بودند.
تعداد سپاه کوفه 33 هزار نفر بودند که به جنگ امام حسین آمدند.آنچه در نوبتاول آمد تعداد 22 هزار بودند به این صورت:عمر سعد با 6000،سنان با 4000،عروة بنقیس با 4000، شمر با 4000،شبث بن ربعى با 4000.آنچه بعدا اضافه شدند:یزید بنرکاب کلبى با 2000،حصین بن نمیر با 4000،مازنى با 3000،نصر مازنى با 2000 نفر.
سید الشهداء روز عاشورا براى 10 نفر مرثیه خواند و در شهادتشان سخنانى فرمودو آنان را دعا،یا دشمنان آنان را نفرین کرد.اینان عبارتند از:على اکبر،عباس،قاسم،عبد الله بن حسن، عبد الله طفل شیر خوار،مسلم بن عوسجه،حبیب بن مظاهر،حر بن یزیدریاحى،زهیر بن قین و جون.و در شهادت دو نفر بر آنان درود و رحمت فرستاد:
مسلم و هانى.
امام حسین«ع»بر بالین 7 نفر از شهدا پیاده رفت:مسلم بن عوسجه،حر،واضحرومى،جون، عباس،على اکبر،قاسم.
سر سه شهید را روز عاشورا به جانب امام حسین«ع»انداختند:عبد الله بن عمیرکلبى،عمرو بن جناده،عابس بن ابى شبیب شاکرى.
سه نفر را روز عاشورا قطعه قطعه کردند:على اکبر،عباس،عبد الرحمن بن عمیر.
مادر 9 نفر از شهداى کربلا در روز عاشورا حضور داشتند و شاهد شهادت پسربودند:عبد الله بن حسین که مادرش رباب بود،عون بن عبد الله جعفر،مادرش زینب،قاسم بن حسن مادرش رمله،عبد الله بن حسن مادرش بنتشلیل جیلیه،عبد الله بن مسلممادرش رقیه دختر على«ع»،محمد بن ابى سعید بن عقیل،عمرو بن جناده،عبد الله بن وهبکلبى مادرش ام وهب،على اکبر(بنا به نقلى مادرش لیلى،که ثابت نیست).
5 کودک نابالغ در کربلا شهید شدند:عبد الله رضیع شیر خوار امام حسین،عبد الله بنحسن، محمد بن ابى سعید بن عقیل،قاسم بن حسن،عمرو بن جناده انصارى.
5 نفر از شهداى کربلا،از اصحاب رسول خدا بودند:انس بن حرث کاهلى،حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه،هانى بن عروه،عبد الله بن بقطر عمیرى.
در رکاب سید الشهداء،تعداد 15 غلام شهید شدند:نصر و سعد(از غلامانعلى«ع»)، منحج(غلام امام مجتبى«ع»)،اسلم و قارب(غلامان امام حسین«ع»)حرثغلام حمزه،جون غلام ابوذر،رافع غلام مسلم ازدى،سعد غلام عمر صیداوى،سالم غلامبنى المدینه،سالم غلام عبدى،شوذب غلام شاکر،شیب غلام حرث جابرى،واضح غلامحرث سلمانى.این 14 نفر در کربلا شهید شدند.سلمان غلام امام حسین«ع»،که آنحضرت او را به بصره فرستاد و آنجا شهید شد.
2 نفر از یاران امام حسین«ع»روز عاشورا اسیر و شهید شدند:سوار بن منعم وموقع بن ثمامه صیداوى.
4 نفر از یاران امام در کربلا پس از شهادت آن حضرت به شهادت رسیدند:سعد بنحرث و برادرش ابو الحتوف،سوید بن ابى مطاع(که مجروح بود و محمد بن ابى سعید بنعقیل.
7 نفر در حضور پدرشان شهید شدند:على اکبر،عبد الله بن حسین،عمرو بن جناده،عبد الله بن یزید،عبید الله بن یزید،مجمع بن عائذ،عبد الرحمن بن مسعود.
5 نفر از زنان از خیام حسینى به طرف دشمن بیرون آمده و حمله یا اعتراض کردند:
کنیز مسلم بن عوسجه،ام وهب زن عبد الله کلبى،مادر عبد الله کلبى،زینب کبرى،مادرعمرو بن جناده.
زنى که در کربلا شهید شد مادر وهب(همسر عبد الله بن عمیر کلبى)بود.
زنانى که در کربلا بودند:زینب،ام کلثوم،فاطمه،صفیه،رقیه،ام هانى(این 6 نفر ازاولاد امیر المؤمنین بودند)فاطمه و سکینه(دختران سید الشهدا)رباب،عاتکه،مادر محسن بن حسن، دختر مسلم بن عقیل،فضه نوبیه،کنیز خاص حسین،مادر وهب بن عبد الله.
کنیه امام حسین«ع»بود که رسول خدا«ص»از هنگام ولادت،بر آن حضرت نهاد.
کنیهاى که شنیدنش،دل را مىلرزاند و اشک در چشم مىآورد.
منبع کتاب:فرهنگ عاشورا
خاندان و دودمان ابو سفیان.ابو سفیان بن حرب،بزرگ طایفه بنى امیه بود.خودش ودودمانش با بنى هاشم و دودمان رسول خدا و با دین اسلام دشمنى داشتند.ابو سفیان درلشکر کشیها بر ضد اسلام شرکت داشت.پسرش معاویه،با على و امام حسن«ع»جنگید، نوهاش یزید،حسین بن على را در کربلا کشت.نسل ابو سفیان ضد توحید بودند،از دینرو پیامبر فرموده بود:«الخلافة محرمة على آل ابى سفیان». (24) اینکه در زیارت عاشورا همخود ابو سفیان و این دودمان لعن شدهاند(اللهم العن ابا سفیان،اللهم العن...و آل ابىسفیان)به خاطر درگیرى و مبارزه آنان با اساس اسلام است.امام صادق«ع»نزاع میاناهل بیت پیامبر و آل ابى سفیان را،نزاعى مکتبى و بر سر عقیده مىدانست،نه شخصى ومىفرمود:«انا و آل ابى سفیان اهل بیتین تعادینا فى الله،قلنا:صدق الله و قالوا:کذب الله» (25) نیز،مایه از بین رفتن حکومتشان را دست آلودن به خون حسین«ع»مىدانست:«ان آلابى سفیان قتلوا الحسین بن على صلوات الله علیه فنزع الله ملکهم». (26) سید الشهدا«ع»روز عاشورا،سپاه کوفه را که براى کشتن او آمده بودند،پیروان ایندودمان خطاب کرد و چون شنید به طرف خیمهها حمله آوردهاند،فرمود:«ویحکم یاشیعة آل ابى سفیان!ان لم یکن لکم دین و کنتم لا تخافون المعاد فکونوا احرارا فىدنیاکم...» (27) اگر دین ندارید،آزاده باشید!آل ابو سفیان همه آنانند که در طول تاریخ،با حقو عدل مبارزه کردهاند و براى خاموش ساختن نور خدا کوشیدهاند،چه در میدان بدر واحد و صفین و کربلا،چه در هر جاى دنیا و هر زمان دیگر.
از مهمترین درسهاى نهضت کربلا و از الفباى نخستین فرهنگ عاشورا،آزادگى و حریتو تن به ظلم ندادن و اسیر ذلت نشدن است.حسین بن على«ع»فرموده است:«موت فىعز خیر من حیاة فى ذل» (16) مرگ با عزت بهتر از زندگى با ذلت است.نیز در مقابل تسلیم و بیعت،فرمود: «لا و الله،لااعطیهم بیدى اعطاء الذلیل و لا اقر اقرار العبید»دست ذلت به شما نمىدهم و چون بردگانتسلیم شما نمىشوم.
همچنین در کربلا وقتى آن حضرت را میان جنگ یا بیعت مخیر کردند،فرمود:
«الا و ان الدعى بن الدعى قد رکزنی بین اثنتین،بین السلة و الذلة،هیهات منا الذلة...» (17) ناپاکناپاکزاده مرا بین دو چیز،شمشیر و ذلت مخیر قرار داده است،ذلت از ما بسیار دور است.
بر ما گمان بندگى زور بردهاند اى مرگ همتى که نخواهیم این قیود از آستان همت ما ذلت است دور و اندر کنام غیرت ما نیستش ورود
در نبرد عاشورا نیز در حملههایى که به صفوف دشمن مىکرد،رجز مىخواند و مىفرمود:
«الموت اولى من رکوب العار و العار اولى من دخول النار» (18)
مرگ،بهتر از ننگ است و ننگ،بهتر از دوزخ!وقتى که مجروح بر زمین افتاده بود،شنید که سپاه دشمن قصد حمله به حرم و خیمهگاه او را دارد،بر سرشان فریاد کشید:«یاشیعة آل ابى سفیان!ان لم تکن لکم دین و کنتم لا تخافون المعاد فکونوا احرارا فىدنیاکم...» (19)
گر شما را به جهان دینى و آیینى نیستلا اقل مردم آزاده به دنیا باشید
نهضت عاشورا،به همه مظلومان،درس مبارزه و به همه مبارزان،الهام مقاومت وروحیه آزادگى داده است.«درس آزادى به دنیا داد،رفتار حسین!».گاندى،مصلح بزرگهند گفته است:
«من براى مردم هند،چیز تازهاى نیاوردم.فقط نتیجهاى را که از مطالعات و تحقیقاتمدر باره تاریخ زندگى قهرمانان کربلا به دست آورده بودم،ارمغان ملت هند کردم.اگر بخواهیمهند را نجات دهیم،واجب است همان راهى را بپیماییم که حسین بن على«ع»پیمود.» (20)
درس آزادى به دنیا داد رفتار حسین بذر همت در جهان افشاند افکار حسین با قیام خویش بر اهل جهان معلوم کرد تابع اهل ستم گشتن بود عار حسین مرگ با عزت،زعیش در مذلت بهتر است نغمهاى مىباشد از لعل درربار حسین (21)
مقصود از آل الله و خاندان خدا،اهل بیت پیامبر«ص»اند.امام حسین«ع»خود ودودمان پیامبر را آل الله دانسته است،آنجا که مىفرماید:
«نحن آل الله و ورثة رسوله»، (22) در زیارت نیمه رجب امام حسین«ع»نیز مىخوانیم:
«السلام علیکم یا آل الله»که به عنوان زیارت اربعین هم نقل شده است.این،بخاطرشدت ارتباط و انتساب عترت پیامبر و امام حسین«ع»با خداوند و دین اوست و گویاخدایىاند و از دودمان خدا.تعبیر آل الله را جابر بن عبد الله انصارى هنگام حضور بر سرمزار حسین بن على«ع»در اربعین شهادتش در زیارتى که خوانده،به کار برده است.
به قریش نیز«آل الله»مىگفتهاند،زیرا در خانه توحید و مسجد الحرام بودند و با خانهخدا مرتبط بودند.امام صادق«ع»مىفرماید:«انما سموا آل الله،لانهم فى بیت اللهالحرام» (23) بویژه که عظمت قریش با تولد پیامبر اسلام در میان آنان افزایش یافت و با بعثتآن رسول خدا، انتسابشان به خداوند افزونتر شد«و عظمت قریش فى العرب و سمواآل الله».
شهادت مظلومانه سید الشهدا و یارانش در کربلا،تاثیر بیدارگر و حرکت آفرین داشتو خونى تازه در رگهاى جامعه اسلامى دواند و جو نامطلوب را شکست و امتدادهاى آنحماسه،در طول تاریخ،جاودانه ماند.حتى در همان سفر اسارت اهل بیت نیز تاثیراتسیاسى این حادثه در اندیشههاى مردم آشکار شد.گروهى از اسرا را که به شام مىبردند،چون به تکریت رسیدند، مسیحیان آنجا در کلیساها جمع شدند و به نشان اندوه بر کشتهشدن حسین«ع»،ناقوس نواختند و نگذاشتند آن سربازان وارد آنجا شوند.به شهر«لینا»
نیز رسیدند.مردم آنجا همگى گرد آمدند و بر حسین و دودمانش سلام و درود فرستادند وامویان را لعن کردند و سربازان را از آنجا بیرون کردند.چون خبر یافتند که مردم«جهینه»
هم جمع شدند تا با سربازان بجنگند وارد آن نشدند.به قلعه«کفر طاب»رفتند،به آنجا نیزراهشان ندادند.به حمس که وارد شدند،مردم تظاهرات کردند و شعار دادند:«اکفرا بعدایمان و ضلالا بعد هدى؟»و با آنان درگیر شدند و تعدادى را کشتند. (6) برخى از تاثیراتحماسه عاشورا از این قرار است:
1-قطع نفوذ دینى بنى امیه بر افکار مردم2-احساس گناه و شرمسارى در جامعه،بخاطر یارى نکردن حق و کوتاهى دراداى تکلیف3-فرو ریختن ترسها و رعبها از اقدام و قیام بر ضد ستم4-رسوایى یزیدیان و حزب حاکم اموى5-بیدارى روح مبارزه در مردم6-تقویت و رشد انگیزههاى مبارزاتى انقلابیون7-پدید آمدن مکتب جدید اخلاقى و انسانى(ارزشهاى نوین عاشورایى و حسینى)
8-پدید آمدن انقلابهاى متعدد با الهام از حماسه کربلا9-الهام بخشى عاشورا به همه نهضتهاى رهایى بخش و حرکتهاى انقلابى تاریخ10-تبدیل شدن«کربلا»به دانشگاه عشق و ایمان و جهاد و شهادت،براى نسلهاىانقلابى شیعه11-به وجود آمدن پایگاه نیرومند و عمیق و گسترده تبلیغى و سازندگى در طولتاریخ،بر محور شخصیت و شهادت سید الشهدا«ع»
از نهضتهاى شیعى پس از عاشورا،مىتوان«انقلاب توابین»،«انقلاب مدینه»،«قیاممختار»،«قیام زید»،و...حرکتهاى دیگر را نام برد.براى توضیح بیشتر،به مدخل خاصهر یک از این نهضتها در همین مجموعه مراجعه شود.تاثیر حماسه عاشورا را درانقلابهاى بزرگى که در طول تاریخ، بر ضد ستم انجام گرفته،چه در عراق و ایران و چه درکشورهاى دیگر،نباید از یاد برد.«فرهنگ شهادت»و انگیزه جهاد و جانبازى که درانقلاب اسلامى ایران و هشتسال دفاع مقدس در جبههها جلوهگر بود،گوشهاى از اینتاثیر پذیرى است.شعار«نهضت ما حسینیه،رهبر ما خمینیه»که در مبارزات ملت مسلمانایران بر ضد طاغوت طنین افکن بود و نیز شور حسینى جبهههاى رزم ایران،گواه روشنتاثیر گذارى کربلا در قرنها پس از آن حماسه مقدس است.یکى از نویسندگان محقق،نتایج نهضت کربلا را عبارت مىداند از:
1-پیروزى مساله اسلام و حفظ آن از نابودى2-هزیمت امویان از عرصه فکرى مسلمین3-شناخت اهل بیت بعنوان نمونههاى پیشوایى امت4-تمرکز شیعه از بعد اعتقادى بر محور امامت5-وحدت صفوف شیعه در جبهه مبارزه6-ایجاد حس اجتماعى در مردم7-شکوفایى موهبتهاى ادبى و پدید آمدن ادبیات عاشورایى 8-منابر وعظ و ارشاد،به عنوان وسیله آگاهانیدن مردم9-تداوم انقلاب بصورت زمینه سازى نهضتهاى پس از عاشورا (7) حادثه کربلا،گشاینده جبهه اعتراض علیه حکومت امویان و سپس عباسیان شد،چه بهصورت فردى که روحهاى بزرگ را به عصیان و افشاگرى واداشت،و چه به شکلمبارزههاى گروهى و قیامهاى عمومى در شهرى خاص یا منطقهاى وسیع. (8)
خون او تفسیر این اسرار کرد ملتخوابیده را بیدار کرد (9)